Prachtige en poëtische voorstelling die je in het hart raakt. Een vluchtverhaal door de ogen van een kind, vermengd met de volksverhalen die zijn vader aan hem vertelde.

“Ik werd zachtjes door mijn moeder wakker geschud. Ik hoefde mijn pyjama niet uit te doen, wel kreeg ik een warme jas er overheen. We reden de stad uit en stapten uit bij een donker weggetje. Daar tilde mijn moeder mij op een paard. Ik zat achterop bij een man die ik niet kende. Hij had een grote snor en stonk een beetje.”

Nachtreis is het eigen vluchtverhaal van Sahand. Hij was nog maar vijf* jaar oud toen hij, tijdens de Iran-Irak oorlog, door de bergen moest vluchten.

Een persoonlijke voorstelling die vertelt hoe het is om op vijfjarige leeftijd te vertrekken uit het land waar je geboren bent. Het laat zien wat het met je herinneringen doet als je alles en iedereen hebt moeten achterlaten. In dit verhaal vertelt Sahand niet alleen over zijn vluchtverhaal maar ook over de volksverhalen die zijn vader aan hem vertelde. Deze verhalen zijn het enige wat Sahand uit Iran mee heeft kunnen nemen. Voor het eerst heeft hij deze avonturen bewerkt voor een jonger publiek.
Sahand heeft ook een versie voor Voortgezet Onderwijs en voor Volwassenen.

* In werkelijkheid was Sahand drie toen hij is gevlucht, in de voorstelling heeft hij er 5 van gemaakt, omdat anders het verhaal niet helemaal overkomt (een kind van drie maakt dingen anders mee dan een kind van 5)

Thema: Vluchtelingen/ vluchteling kinderen /andere Cultuur/ verhalen zijn grenzeloos/ oorlog

Verteller: Sahand Sahebdivani
Muziek: William Barrott (Contrabas)

andere muzikanten:
Sjahin During (Nederland/Turkije)
of Ali Çağlar Erdoğan (Turkije)

Nachtreis creëert veel waarde voor leerlingen met een vluchtachtergrond. Na een voorstelling van Nachtreis steekt een meisje haar vinger op: ‘Dit is mijn verhaal’ vertelt ze. Zij voelt zich gezien en de hele klas begrijpt nu haar verhaal en achtergrond.

Nachtreis is mooi en ontroerend voor leerlingen en docenten.  Op een school in Montfoort was een klas met allemaal Syrische leerlingen, die aan Sahands lippen hingen. Na afloop vertelden veel leerlingen over hoe hun oma’s leefden in Syrie, bijvoorbeeld in Aleppo, en welke vruchtenbomen hun oma in de tuin had, en dat ze oma erg missen.